Gliny z innej gliny - Marcin Wroński

Pewnie nie sięgnęłabym po książkę Wrońskiego, gdyby nie fakt, że swoją rękę przyłożył do niej mój ulubiony autor Andrzej Pilipiuk. Trafiłam na nią przez niego, bowiem śledzę jego literackie dokonania na bieżąco. Do zbioru kryminalnych opowieści o słynnym komisarzu Zydze Maciejewskim dorzucił swoje trzy grosze w postaci jednego z opowiadań pod tytułem Sejf. Oprócz Pilipiuka w tym wydawniczym przedwsięwzięciu wzięli udział również Ryszard Ćwirlej i Robert Ostaszewski. Jak wypadła całość? Czy ktoś, tak jak jak, kto nie czytał wcześniej przygów o komisarzu Maciejewskim, odnajdzie się w lekturze tej części? 

Może na początek kilka zdań o samym cyklu. Gliny z innej gliny to ostatnia, dziesiąta część ukazującej się od wielu lat serii o komisarzu Zygmuncie Maciejewskim. Tropi on zagadki kryminalne opisnae w latach 20. Ostatni tom to podsumowanie, zamknięcie cyklu. Wydarzenia rozgrywają się nie tylko w latach 20. XX wieku , ale również w czasach komuny, jak i nawet w wieku XXI. Każde opowiadanie to trochę inne czasy, inne historie. Akcja rozgrywa się nie tylko w Lublinie, ale i w Poznaniu. Istotną rolę w książce odgrywa również syn Maciejewskiego, Olek.

Nie czytałam żadnej z poprzednich części, jednak świetnie odnalazłam się w kryminalnym świecie Zygi. Opowiadania autora, jak również jego kolegów po fachu wprowadzają w wyjątkowy klimat dawnych lat. Uwielbiam czytać kryminały, a te retro jeszcze bardziej - zawsze fascyjnują mnie opowieści, dzięki którym mogę się przenieść w realia, których w swoim życiu nie przyszło mi doświadczyć. Oprócz fascynujących kryminalnych zagadek mamy kawałek  historii w kilku jej różnych odcinkach. Myślę, że książka jest taką jakby kapsułą czasu, w której każdy dodawał coś od siebie, dostając się do niej po kilku, a nawet wielu latach. 

Opowiadania Wrońskiego bardzo przypadły mi do gustu. Na pewno w wolnej chwili wezmę się za wszystkie poprzednie części, gdyż książka zaintrygowała mnie i chcę dokładniej poznać losy Zygi, a także jestem ciekawa jakie sprawy przyszło mu rozwiązywać w swoim policyjnym dorobku. Te, które przyszło mi śledzić w ostatnim tomie były naprawdę ciekawe i zaskakujące. Trudno mi wybrać, które z opowiadań było najlepsze, bo wszystkie mi się naprawdę podobały. Zarówno te, napisane przez głównego autora, jak i przez jego kolegów pisarzy. Myślę, że to świetny hołd oddany Maciejewskiemu oraz samemu autorowi za tyle wspólnych, owocnych w pisaniu lat.

Powiedzcie - czy znacie kryminały Wrońskiego? Jak oceniacie jego cykl o Zydze Maciejewskim? Czekacie co nowego zaprezentuje autor?

A może nie znacie dorobku autora i również zaintrygował Was jak i mnie?

Podzielcie się swoją opinią w komenatrzu.