Kłamca 2.8. Papież sztuk - Jakub Ćwiek

Kiedy myślisz, że Kłamca niczym nowym cię nie zaskoczy pojawia się Papież Sztuk, czyli 2.8 część cyklu. Zdecydowanie różni się od innych książek w serii, ponieważ w całości poświęcona jest jednej historii, a w poprzednich tomach było kilka opowiadań. Niech Was to nie zmyli - ta powieść jest pełna niespodzianek i nie mówię tu tylko o nagłych zwrotach akcji.

Zacznę może od końca, bo tam znajdziemy opisaną przez autora historię Kłamcy - jak to wszystko się zaczęło. Bardzo miły akcent szczególnie dla nowych czytelników, takich jak ja, którzy dopiero niedawno odkryli tą serię. 

W tym tomie obserwujemy narodziny nowego boga, do którego powstania - trochę niechcący, ale za to w jakim stylu (oraz z poczuciem humoru) - przyczynił się nie kto inny jak Loki. Jak teraz odkręcić ten wariacki, nowy kult i powstrzymać zwariowane bóstwo, rosnące w siłę z dnia na dzień. Wszystko to za sprawą pewnego serialu, który ma tak wielu zwolenników, a wręcz wyznawców, którzy uwielbiają Dezyderiusza Crane'a. Co za zakręcona historia! Kłamca musi się nieźle nagimnastykować, aby posprzątać ten bajzel i nie podpaść skrzydlatym.

"To ostatni, pożegnalny prezent od Crane'a. Widzowie, odbiorcy. Wyimaginowani decydenci każdej popkulturowej historii. Ci, którzy głosują portfelem, komenatrzami w internecie i kciukami uniesionymi w dół. (...) Czy istnieje ktoś większy, ważniejszy niż Bóg archaniołów? Czy można było sobie kogoś takiego stworzyć?"

Jeśli chodzi o Dezyderiusza czyli wspomnianego neoboga - co za irytująca postać! Te jego wewnętrzne narracje i rozmowy ze samym sobą - koleś ma naprawdę nierówno pod sufitem. Człowiek ma ochotę go zatłuc od pierwszych stron. ;) Na szczęście Loki i jego świta w postaci Erosa i Bachusa są jak zwykle w świetnej formie, nie dadzą czytelnikowi się nudzić. 

"Ale tacy już są ludzie, najpierw słuchają co drugiego słowa, a potem wanna z lodem i blizna w miejscu nerki."

Nie chcę psuć zabawy i spoilerować jeśli chodzi o niespodzianki w tym tomie, ale o kilku ciekawostkach muszę wspomnieć. Powieść ta zmusi was trochę do kartkowania, taka interaktywna zabawa. Kolejna rzecz - to co widać na pierwszy rzut oka, to świetny komiks z wydarzeniami z książki. Poza tym wspaniałe ilustracje do bajki opowiadanej przez Bachusa wykonane przez moją ulubioną Magdalenę Babińską! 

Czytam Pierwszy